grieksch redenaar en geschiedschrijver (363—300 v. Chr.), geboortig uit Cumae in Eolië, was een leerling van Isocrates, en een mededinger van Theopompus; hij schreef een groot geschiedkundig werk in 30 boeken, zijnde eene geschiedenis van den Peloponnesus, welk werk o. a. door Polybius zeer geroemd wordt; het liep van de verovering door de Heraclieden (1104 v.
Chr.) tot aan het 20e jaar der regeering van Philippus (340 v. Chr.); slechts fragmenten zijn daarvan tot ons gekomen, verzameld door Mant (Heidelberg 1825), door Creutzer (Carlsruhe 1835) en in Muller’s »Historicorum Grsecorum fragmenta” (dl. I, Parijs 1842).
