naam, die vóór de fransche verovering gedragen werd door het hoofd van den musulmanischen staat Algiers. Omstreeks 1600 ontving de turksche landweer in Algiers, die tot dusverre onder het gezag had gestaan van een uit Constantinopel gezonden pacha, vergunning van den sultan om zich een eigen opperhoofd te kiezen, die den titel zou dragen van Dey, en waken zou tegen de dwingelandij van de pachaas.
De magt van deze Deys groeide zeer spoedig aan, totdat eindelijk Baba-Aly, tot Dey verkoren in 1710, den pacha afzette, en door sultan Achmed III'zelf tot landvoogd en onbeperkt regent over Algiers aangesteld werd. Daar de Deys echter steeds gekozen moesten worden, bleven ze geheel afhankelijk van de willekeur der armee, die hen aanstellen en afzetten kon naar welbehagen. Zoo werden er eens achter elkander zes Deys op één dag aangesteld en vermoord (1732). Alleen Baba-Mohammed had het zeldzame voorregt 25 jaren aan het bewind te blijven (1766—-1791). De laatste Dey van Algiers, Hussein, regeerde sedert 12 jaren, toen de Franschen 1830 Algeriê in bezit namen. Hij nam met zijn gezin de wijk naar Livorno, en vervolgens naar Alexandrië, waar hij 1838 stierf.
