(Louis Gabriel Ambroise, vicomte de), bekend als publicist, geb. 1753 in Rouergue op het kasteel Monna bij Milhaud, huldigde bij het uitbarsten van de omwenteling een korten tijd liberale beginselen, doch ging reeds 1791 tot die der oude monarchie en der kerkelijke autoriteit over, zag zich deswege genoodzaakt te emigreren, doch keerde onder het keizerrijk in Frankrijk terug, en werd 1810 bij het ministerie van onderwijs geplaatst. Met vreugde begroette hij de Restauratie,werd 1815 tot afgevaardigde gekozen, en behoorde tot de uiterste regterzijde; in 1823 tot pair verheven, en ook lid van de Académie geworden, weigerde hij echter de Julij-monarehie te erkennen, leefde sedert 1830 op zijn kasteel Monna, en stierf 1840.
Van zijne vele geschriften verscheen eene complete editie in 12 dln. (Parijs 1817—19).Zijne drie zonen, Henri, Victor en Louis Jacques Maurice, deelden zijne beginselen. Laatstgenoemde (L. J. M.), geb. 30 Oct. 1787, werd coadjutor van kardinaal Fesch als aartsbisschop vanLyon, 1823 zelf bisschop van Puy, 4 Dec. 1839 aartsbisschop van Lyon, en 1 Maart 1841 kardinaal.
(Victor de), broeder van den kardinaal, is schrijver van twee werken, waarin men de ideën van zijn vader terugvindt, t. w.; Moïse el les géologues modernes (1835); en Bes vrais principes opposés aux erreurs du 19e siècle (1833).
