schotsch geneesheer, geb. 1771 in het graafschap Dumfries, trad als off. van gezondheid in dienst omstreeks 1795, maakte de veldtogten mede in Egypte, Calabrie, Holland en Spanje, nam 1826 zijn ontslag uit de dienst, en stierf 6 Julij 1855 op zijn landgoed Kirkconnel-Hall (in Dumfries). Verbonden aan het 20e regetnent van linie, in garnizoen op St.
Helena, werd hij op Longwood ontboden bij Napoleon I, die hem wenschlc te raadplegen. Door zijne algemeene kennis, zijn rondborstig karakter en zijn edel gedrag, won hij het volle vertrouwen van den man, die, wat men er ook van zegge, nog groot was na zijnen val. Hij was tegenwoordig aan Napoleons sterfbed, en hield in diens laatste oogenblikken zijne regterhand vast. Over de laatste ziekte, het afsterven en de lijk-opening van Napoleon heeft A. een geschrift uitgegevan (An account of the last illness,dccease and post mortem appearances of Napoleon, Edinburg 1822), dat op sommige punten afwijkt van het verslag van O'Meara en van Antommarchi. De doorluchtige overledene had dokter A. in zijn testament bedacht met een legaat van 12,000 francs; bovendien ontving A. onverwacht van het engelsche gouvernement eene gratificatie van 500 p. st. (ongeveer een gelijk bedrag als het legaat), als een biijk van goedkeuring en waardering van zijn allezins loffelijk gedrag in de kiesche verhouding, waarin hij zich geplaatst had gezien.
