Geographisch- historisch woordenboek

Servaas de Bruin, D. Noothoven van Goor (1869)

Gepubliceerd op 21-10-2021

Apulië

betekenis & definitie

was een landschap, beslaande het zuidoostelijk deel van Italië langs de Adriatische Zee, vormde een gedeelte van het oude Japygië, en werd ten westen door Samnium en Lucanié begrensd en ten zuiden door de golf van Tarenta. Daunië met den Mons Garganus, Peucetié en Messapië maakten deel uit van deze groote landstreek, die het vaderland is van vele oude mythen.

Zoo moet de eerste koning der Apuliërs Daiinus geweest zijn, die, uit Illyriè verdreven, zich hier had nedergezet. De Apuliërs waren een volk van den oscischen stam. Hun land werd gecoloniseerd door de Arcadiêrs CEnotrus en Peucetius; vervolgens door Diomedes. De helden uit den trojaanschen oorlog kwamen op hunne omzwervingen naar A., dat ook een geruimen tijd het schouwtooneel was van den tweeden punischen oorlog. In 1043 kwamen zich de Noormannen onder Guiscard in A. nederzetten, verhieven het tot een hertogdom, en verbonden het onder Rudiger II met Campanië, Calabrië en Sicilië tot eene monarchie. Het tegenwoordige A. (Puglia), een naam zonder staatkundige heteekenis, omvat de napolitaansche provinciën Capitanata, Terra-di-Bari en Terrad’Otranto, en is naauwelijks een schaduwbeeld van dat oude landschap, dat in nijverheid, handel, kunst en wetenschap onder oud-griekschen invloed, en later onder den romeinschen schepter.op zulk eenen hoogen trap van ontwikkeling stond.

< >