ook Tegen-Christus genaamd. Op grond van sommige plaatsen in het Oude Testament, voornamelijk Ezechiei 38 en 39 en Daniël 11 : 21—25, verwachtten de eerste Christenen, voor de wederkomst van Christus en de volkomene zegepraal van het Christendom, een laatsten en beslissenden, maar juist daarom ook ontzaggelijken worstelstrijd met alle vijandige magten der wereld.
De verpersoonlijking van al die vijandige magten te zamen is de A. In de zendbrieven van Johannes komen verscheidene soorten van A. voor; bij Paulus daarentegen wordt de vijandigheid der wereld tegen Christus voorgesteld als in één persoon geconcentreerd. Deze zinnebeeldige voorstelling wordt in de Openbaringen Johannis verder volgehouden. Als zetel van den A. wordt daar Babylon (Rome) aangeduid. Van Nero, als een der eerste en wreedaardigste vervolgers van het Christendom, verwachtte men onder de eerste Christenen, dat hij als A. zou terugkomen. Latere sekten en partijen, die tegen de leerstellingen of tegen het oppergezag Aan de Kerk van Rome opkwamen, stelden den Paus als A. voor; zoo de Hoheustaufen en de Hussiten. Door Luther en Melanchton werd die rneening zelfs in de symholieke boeken der Protestanten overgebragl. De oostersche Kerk houdt Mahomed voor den A. De latere Joden verwachten nok eenen A., onder den naant van Annillus (Eremalaos, d. i. volksvcrderver); deze zal den eersten Messias, den zoon Jozefs, overwinnen, maar door den tweeden Messias, den zoon David’s, verslagen worden; na die overwinning zal de ondergang van het rijk der Christenen en de stichting van het Messias-rijk der Joden plaats grijpen. Ook de Mahomedanen kennen eenen A.; zij verwachten, dal die overwonnen zal worden door Imati Mahagi, met behulp van Christus, waarna het Christendom en het Islamismus zich ineen zullen smelten tot één geloof.
