beroemd atheensch veldheer en staatsman, zoon van Clinias, geb. 450 v. Chr., was de neef van Pericles.
Hij vatte reeds vroegtijdig het plan op om zijnen oom in het bestuur over het gemeenebest op te volgen. Tijdens den peloponnesischen oorlog gaf hij aan de Atheners den raad de verovering van Sicilië te beproeven, en belastte zich in 415 met de leiding van dien veldtogt, die zoo noodlottig werd voor zijn vaderland. Gedurende zijne afwezigheid werd hij van ongodisterij beschuldigd, zijne goederen werden verbeurd verklaard, en hij zag zich genoodzaakt zijn vaderland te verlaten. Hij begaf zich eerst naar Sparta, vervolgens naar Perzié, bij Tissaphernes, overal vijanden opruijende tegen de Atheners. Door dezen teruggeroepen in 407, bragt hij het voordeel tegenover de Spartanen wederom aan hunne zijde; doch op nieuw het misnoegen zijner medeburgers gaande gemaakt hebbende, ging hij de wijk zoeken bij den perzischen satraap Pharnabazes, die hem op aanstoken van den lacedemonischen veldheer Lysander verraderlijk liet ombrengen (404 voor Chr.). A. was bij afwisseling een toonbeeld van alle deugden en ondeugden; hij volgde eerst de lessen van Socrates, en gaf zich daarna aan de grootste buitensporigheden over. De kneedbaarheid van zijn karakter maakte hem niet minder vermaard dan zijne schoonheid : te Sparta leefde hij als Spartaan, terwijl hij in Perzië al de weelde ten toon spreidde van een satraap. Het leven van Alcibiades is beschreven door Plutarchus en door Cornelius Nepos.
