In het nederlands: neerwaartse druk of neerwaartse kracht. het principe dat ervoor zorgt dat een formule 1-auto door de luchtstroom op de weg gedrukt wordt. ook toegepast op snelle sportwagens voor de openbare weg
De grip van een Formule 1-auto is onder te verdelen in twee soorten: mechanische en aërodynamische grip. De eerste is afhankelijk van het type band, de wielophanging en het algehele ontwerp van de auto, de tweede door de mate waarin de rij wind op de auto drukt: de downforce.
Dit gebeurt door de vleugels, maar ook door de diffuser en allerlei kleine flapjes en vleugeltjes die zich her en der op de auto bevinden. Deze downforce is de heilige graal voor Formule 1-ontwerpers. Het is minstens zo belangrijk voor het functioneren van de auto als het vermogen van de motor. Misschien zelfs wel belangrijken Volgens Mercedes AMG genereert hun auto bij een snelheid van 300 kilometer per uur meer dan 3000 kilo aan neerwaartse druk, afhankelijk van de afstelling. In overweging genomen dat een Formule 1-auto inclusief coureur, olie en brandstof 738 kilo weegt, betekent dit dat zo’n auto vanaf 150 kilometer per uur, meer downforce genereert dan zijn eigen gewicht en dus in theorie ondersteboven over het plafond van een tunnel zou kunnen rijden. De enorme hoeveelheden neerwaartse druk zorgen ervoor dat er grote krachten worden uitgeoefend op de banden, die in feite een auto moeten kunnen dragen die op topsnelheid vier tot vijf keer zwaarder is dan bij stilstand. Hoofdbrekens voor de technici!
