(1932, uit het Engels) klein, langharig Chinees honderas
Volgens een Chinese legende dankt de pekinees zijn ontstaan aan een boeddhistische monnik, die op een dag een leeuw ontmoette die verliefd was op een aap. De leeuw vroeg de monnik hem net zo klein te maken als het aapje. Sindsdien is de wereld een klein, langharig hondje rijker, dat er inderdaad uitziet als een ineengeschrompelde leeuw met een apekop.
Pekineesjes maakten in China al vroeg carrière. Het diertje zou in de 8ste eeuw onder de Tang-dynastie tot hofhond zijn gepromoveerd. De hondjes werden aan het keizerlijk hof in Peking gefokt en angstvallig bewaakt. Op ontvreemding stond de doodstraf.
In de 19de eeuw probeerden de westerse mogendheden, GrootBrittannië voorop, met geweld de ontoegankelijke Chinese markt open te breken. China moest zich schikken in ongunstige verdragen. Toen de Chinese overheid een in 1858 gesloten verdrag negeerde, en bovendien in 1860 enkele Britse onderhandelaars ter dood bracht, sloegen de Britten toe. Zij trokken op naar Peking, joegen de keizer op de vlucht en verwoestten in oktober 1860 het keizerlijke zomerpaleis. Bij die gelegenheid bemachtigden Britse officieren vijf pekineesjes, die ze meenamen naar Engeland. Met die diertjes, later aangevuld met andere exemplaren, werden de eerste Europese pekineesjes gefokt.
Anders dan menigeen zou denken, zijn pekineesjes zeer sterk van gestel. Ze zijn buitengewoon temperamentvol, strijdlustig en - volgens kenners - zelfs een beetje overmoedig. Bovendien zijn ze lawaaierig en erg jaloers. Ondanks dit alles was de pekinees omstreeks 1935 in Nederland het meest geliefd als dameshondje.
De spelling van dit woord varieert. Van Dale geeft pekinees, maar pekingees wordt het meest aangetroffen.
Engels Pekin(g)ese, Pekingese dog (1898); Duits Pekinese, Frans pékinois (1923).
Koenen Verklarend handwdb. (1 93217) 756; Toepoel & Van de Weijer Toepoe/s hondenency. (±197 04) 402; Dam Honden (19632) 87; De pekingees (Zaltbommel 1980) 10; J. Spence Op zoek naar het moderne China (Amsterdam 1991) 179-181; Petit Robert (199 32) 1622; OED (1 9932).
