In 1713 voor het eerst opgetekend, in een stuk van de Amsterdamse toneelschrijver Hendrik van Halmael: Nou noch een glaasje, dan meen ik te vertrekken. Een natte deken is goed om zich voor de kou te dekken. Van een dronkaard zei men in de 19de eeuw hij is met een nat pak thuisgekomen. 'Zijn natte pak is zijn met sterken drank gevuld lichaam', lichtte de spreekwoorden verzamelaar P.J. Harrebomée in 1874 toe.
Men zei ook: hij loopt met een nat zeil. In Zierikzee is het volgende versje opgetekend: Liever jenever in je bast, Dan kleren in je kast. Je hoeft het niet te vouwen of te plooien, Je kan het zomaar naar binnen gooien. De borrel naam natte deken staat sinds 1914 in de Grote Van Dale en is nog in de jaren dertig in Amsterdam gehoord.
