1. (Flack, Vlak, Vlacke, Vlakee). Voormalig water aan de zuidoostzijde van Walcheren.
Onderdeel van de binnenzee die ontstond als gevolg van langdurige overstromingen na de vloed van 1014 en waartoe ook behoorden → Veerse Gat, → Jonker Frans(en)gat, enz.; uitmonding van het → Sloe op de Westerschelde. Thans ligt hier de Sloehaven. De naam Vlakke wordt ook gegeven voor een hier (tussen Borssele en Rammekens) gelegen bank, waar in 1573 de Spaanse vloot onder Sanchio d’Avila door deZeeuwen werd verslagen.2. (Vlacke). Vaarwater bij Oostburg (W.Z.V1.); vermeld 1542. ‘Vlak’ duidt op rustig, wijd water; ook gebruikt m.b.t. zand- en slikplaten; ‘Vlake (2).
LITERATUUR
C. Dekker, Zuid-Beveland. Beekman, De wateren. Schönfeld. Nederlandse waternamen, 266.
