(Venlo 1914), dirigent; studeerde aan het Amsterdams Conservatorium o.m. bij Willem Andriessen, directielessen in Salzburg en Maastricht; werd in 1938 violist in het Maastrichts Stedelijk Orkest, waarvan hij kort daarop plaatsvervangend dirigent werd. In 1945 werd Jordans assistent-dirigent van het Concertgebouw Orkest te Amsterdam; in 1949 werd hij de eerste dirigent van het toen opgerichte Brabants Orkest, terwijl hij tevens dirigent was van Toonkunst in ’s-Gravenhave en van Philips’ Orkestvereniging te Eindhoven.
Jordans was gastdirigent in binnen- en buitenland. Nadat hij afscheid had genomen van het Brabants Orkest (1979), leidde hij o.a. nog het orkest in Twente, het Frysk Orkest en het Zeeuws Orkest. Hij dirigeerde in vrijwel alle Westeuropese landen, in de Verenigde Staten, Nieuw Zeeland en Australië, herhaaldelijk met zeer bekende solisten als Oistrakh en Isaac Stern. Hij trad bovendien als gastdirigent op bij alle Nederlandse orkesten. Jordans bouwde in Brabant het orkest, dat een vaste zetel kreeg in ’s-Hertogenbosch, uit tot een ensemble van tachtig musici, dat zich ook buiten de provincie en in het buitenland een uitstekende reputatie verwierf.
Bron: Icetera, juni 85; Bottenheim, Enc. der Muziek.