('Paepse stouticheden’). Term uit de acta der geref. kerk van de Republiek.
Tijdens de Republiek werden herinneringen aan het r.k. verleden geconstateerd zowel bij roomsen, die trouw bleven aan het oude geloof (spot met predikanten, optreden van zwervende pastoors en jezuïeten, vasthouden aan oude gebruiken), als bij protestanten, die oude tradities bewaarden (begrafenisgewoonten, feestpraktijken met Sint-Nicolaas, vastenavond, Sint-Jacob, Sint-Michaël, Sint-Steffen). De geref. kerk bestreed die gewoonten (vooral begin 18de eeuw; men verwachtte een roomse omwenteling op 24.7.1734), maar de overheid liet veel dingen oogluikend toe.Zie: Reitsma, H. J., 271 e.v.; Bijdr. Vad. Gesch., 3de reeks, in (1886), 138-148.
