beteekent in het algemeen: regelmatige schikking of plaatsing van den troep of het leger; regeling, inrichting van de natuur, de maatschappij, de republiek ; en in kerkelijken zin bij de Roomschen de ordening ook wel ordinatie d. i. de wijding tot bisschop, priester en diaken: „Deze wijdingen zijn uitwendige teeltenen, die de genade beduiden en tevens mededeelen. Zij vormen slechts één sacrament, dat de bisschop in al zijn volheid ontvangt, de gewone priester en de diakenen in minderen graad” (De Groot).
De Gereformeerde kerken bezigen het voor hun Kerkenordening, d. i. een ordening of regeling voor het kerkelijke leven. Sinds de 18e eeuw verving men dien naam wel door: kerkelijke wetten of reglementen, maar ordening is beter en meer met de Schrift (1 Cor. 14:40) in overeenstemming. [11.
