Kaarsen, zooals wij ze bezitten, hetzij was- of vetkaarsen kenden de Israëlieten niet. Die zijn van lateren oorsprong.
De kaars was onder Israël een lamp van aardewerk, in den vorm van een kleine sauskom, die van boven half gesloten was en waarin olie werd verbrand,terwijl de pit door een tuit naar buiten stak. Zij werd op een voetstuk, eveneens van aardewerk, geplaatst en door een staaf met dezen kandelaar verbonden, alsof die twee uit een stuk gemaakt waren.
De vrouw, die haar penning verloren had, zocht met een „kaars”, d. w. z. zij had den kandelaar in de eene hand en een korten handbezem in de andere en zoo doorzocht zij haar huis.
