(12de eeuw) uit het Zuiden van Frankrijk, was een bewonderaar van Abraham Ibn Esra (1092—1167), die op 40-jarigen leeftijd Spanje verliet en na veel reizen zich 1140 in Rome vestigde. Hij schreef meerdere boeken, maar vooral zijn bijbelverklaring en Hebreeuwsche grammaire werden bekend en zeer gezocht.
Een van de ijverigste propagandisten voor Ab. Ibn Esra’s werk, in Frankrijk, was Joseph Kimchi.
Volgens sommigen schreef hij zich: Kamchi. Hij schreef zelf ook een grammaire, die wel de eerste volledige (voor dien tijd) mag heeten.
Hij heeft daarin gesproken van korte en lange vokalen, en de 5 lange en 5 korte klinkers moeten een vinding van dezen Joodschen geleerde zijn.Nog beter bekend dan de vader, zijn de beide zonen Mozes en David. J. Mozes, de oudste zoon, schreef een leerboek der Hebreeuwsche taal, dat hij: Mahalach schebile haddaath (weg tot het pad van het weten) noemde. Deze titel is daarom zoo opmerkelijk, omdat de 3 woorden met de letters beginnen, die zijn naam vormen: M. Sch. H. = n V/ Ö (Mozes).
David (1160—1235) is de bekendste bij ons omdat zijn werken ook in Nederland (Leiden) gedrukt zijn. De eerste, door Christenen bewerkte spraakkunsten en woordenboeken moeten naar zijn model vervaardigd zijn. Zoowel de grammaire als het woordenboek van David Kimchi hebben eeuwen stand gehouden. Hij kent zichzelf als epigoon, maar toch bracht hij iets geheel anders dan de meesters, die hij zoo hoog acht. In Michlól (volkomenheid) heeft hij spraakkunsten woordverklaring samengevat en zoo dat de leerlingen de taal gemakkelijk kunnen leeren.
Hij gebruikt in zijn woordenboek zelfs de Romaansche taal om met de Hebreeuwsche te vergelijken en te verduidelijken.
