Koning van Juda, die regeerde 876—851 voor Chr.; zoon van Asa. Hij stelde zich tegen den afgodendienst, „zocht de Baäls niet”, en beijverde zich, om het volk in alle steden, door de Levieten, in de Wet Gods te laten onderwijzen.
Zijn regeering was voorspoedig. Hij stelde richters aan in alle steden van Juda, en een rechtbank te Jeruzalem (2 Kron. 19 : 5—8).
Hij sloot een vriendschapsverbond met koning Achab van Israël, terwijl zijn zoon met de dochter van Achab huwde. Hij maakte met Achab mee den rampspoedigen krijg tegen de Syriërs, waarin deze viel, en trok met Joram op tegen Mesa, koning van Moab.
Met Ahazia vergezelschapte hij zich om een vloot uit te rusten te Ezeon Geber, ten einde naar Tarsis te gaan. Doch de onderneming mislukte, naar het woord Gods, als oordeel over Josafat, vanwege het samengaan met den goddeloozen Ahazia.
