De beschrijving van den Bëhêmöth vinden we in Job 40 : 15 v.v. (Statenvertaling 40 : 10 v.v.). Sommigen willen het dier ook terugvinden in jes. 30 : 6 en Ps. 73 : 22.
Uit een taalkundig oogpunt bezien is het woord niet anders dan een intensieve meervoudsvorm in den zin van „groot beest” en ten onrechte heeft men er de hebraïseering in gezien van een Egyptisch woord. De beschrijving van den Behemoth, dien de oude vertalingen reeds niet meer konden thuis brengen en waarbij men vroeger gaarne aan den rhinoceros of zelfs aan den olifant wilde gedacht hebben, nadert het meest het nijlpaard, den hippopotamus amfibius.
Het zwaard van 40:19 (Staten-Vertaling 40:14) zijn de geweldige snijtanden, waarmede hij het gras afsnijdt als met een sikkel; vs. 15 en 20 (Staten-Vertaling vs. 10 en 15) noemen hem een amfibie en niet-aggressief; vs. 21 v. (Statenvertaling vs. 16 v.) beschrijven zijn geliefkoosde schuilhoeken; in vs. 23 (Staten-Vertaling vs. 18) wordt melding gemaakt van het merkwaardige feit, dat het dier evenzeer thuis is op ’t land als in het water. Dat alles past uitstekend op het nijlpaard.
Alleen van de bijzondere dikte van zijn huid wordt geen melding gemaakt.Of het nijlpaard vroeger ook in Azië thuis is geweest, weten wij niet. Sporen zijn er niet van gevonden. Daar echter gedurende een zeer vroege periode een dier, dat niet te onderscheiden is van het nijlpaard, over geheel Zuid- en Midden-Europa verspreid is geweest, is er geen de minste grond voor om te ontkennen, dat het ook in den Jordaan (40 : 23; Staten-Vertaling 40 : 18) thuis is geweest. Tegenwoordig vinden we het in Egypte nog slechts ten Zuiden van Dongola, maar de fresco’s en geschriften der oude Egyptenaren en de fossiele resten, gevonden in de Nijl-delta, bewijzen, dat het vroeger ook in Beneden-Egypte thuis was, waar de bewoners er met harpoenen jacht op maakten. In ieder geval moet de dichter van Job 40 het dier zelf gezien en een diepen indruk daarvan gekregen hebben, gelijk de treffende beschrijving van den Behemoth bewijst.
