heet in Luc. 2 de registreering, welke op last van Caesar Augustus plaats had omstreeks den tijd van Christus’ geboorte.
Bij deze verordening, die „de geheele wereld”, d. i. het gansch onder Romeinsch bestuur georganiseerd gebied gold, heeft keizer Augustus hoogstwaarschijnlijk een systeem van belasting en registreering overgenomen, dat reeds sedert den Ptolomaeïschen tijd (van 320 v. Chr.) in Egypte bestond.
Daar kende men reeds in het begin van den keizertijd een jaarlijkschen census (belastingbeschrijving) voor het hoofd-geld. Daarnevens moet er een periodieke census bekend zijn geweest, die om de 14 jaar plaats vond; deze periode van 14 jaren houdt waarschijnlijk verband met de omstandigheid, dat de mannen van hun 14e tot hun 60e jaar cijnsplichtig waren. Het tijdstip van de invoering van dezen periodieken census staat niet met volkomen zekerheid vast.
Wel zijn er in de papyri talrijke oorkonden, die bewijzen, dat van het 8e jaar van keizer Nero (61/2 n. Chr.) tot in het midden der 3e eeuw zulk een „beschrijving” periodiek plaats vond, die ten doel had, de bevolking van Egypte, ieder in zijn geboorteplaats, in registers te doen inschrijven, waardoor de belasting-aanslag van het hoofdgeld mogelijk werd. Andere papyri wettigen de conclusie, dat reeds in 19/20 n. Chr. deze periode van 14 jaren voor de census-aangifte bestond. Zeer aannemelijk is, dat zij door keizer Augustus, die voor de administratie en organisatie van het bestuur zeer veel heeft gedaan, is ingevoerd.
Dat persoonlijke aanwezigheid voor de aangifte noodzakelijk was, blijkt uit een edict van het jaar 104 n. Chr., waarbij ter gelegenheid van zulk een „beschrijving” de onderdanen last kregen, ieder naar zijn eigen woonplaats te gaan, ten einde de gewenschte verklaring op te maken.
Dit vindt zijn gereede verklaring in het feit, dat in zulk een aangifte, evenals in contracten van koop en verkoop, een persoonsbeschrijving, een soort van signalement van hen, die er bij betrokken waren, werd opgenomen. Is deze order tot een „beschrijving” of registreering omstreeks 9 vóór Chr. door Augustus uitgevaardigd, dan kan het enkele jaren geduurd hebben, aleer de voorbereidende maatregelen waren genomen, en over het uitgestrekte Romeinsche gebied het bevel werd ten uitvoer gebracht.
Zoo zal zij voor Palestina haar beslag hebben gekregen in ieder geval vóór den dood van Herodes den Groote (Matth. 2 : 5, 19).
