Hier te lande bestaat nog een overblijfsel van de Duitsche orde, een onderdeel van de in 1191 gestichte Teutonische orde. Dat is de Balije van Utrecht.
Zij werd in 1811 opgeheven, maar bij de wet van 8 Aug. 1815 hersteld. Haar oorspronkelijk doel was gemengd, half geestelijk en half ridderlijk, maar in den loop der tijden is dat veranderd.
Zij is thans een adelsvereeniging, welke beoogt door ondersteuning harer leden den adelstand hoog te houden. In dit kapittel wordt men alleen opgenomen, als men aan alle gestelde eischen kan voldoen, d. i. als men in het bezit is van vier stamdeelen van ouden riddermatigen huize of ten minste van 200-jarigen adel.
De leden genieten uit de bezittingen der orde een jaarlijksch inkomen. Wanneer iemand van adel wenscht gerechtigd te worden tot het dragen van het kleine kruis (vast gesteld 8 Sept. 1821 en bekrachtigd 20 Dec. 1827) dan moet men vooraf aan de eischen voldoen en evenals alle waardigheidsbekleeders de koninklijke bekrachtiging (agreatie) op de toelating inwachten.
Dan mag men den titel voeren van ridder-expectant (besluit 22 Juni 1860). Het kapittel bestaat uit een landscommandeur, een coadjutor, die tegelijk met negen anderen commandeur is, en twee jonkheeren, die kapittel-ridders genoemd worden.
Deze hebben geen beslissende stem.
