Een Hebreeuwsch woord, in het Grieksch door Apollion vertaald. Oorspronkelijk beteekent het verderf, verdoemenis, ondergang; verder doodenrijk, onderwereld (Ps. 88 : 12; Job 26 : 6; 28 : 22; Spr. 15 : 11).
In Openb. 9 : 11 duidt het een persoonlijken verderver, verwoester aan, en wel een uit de afgevallen geestenwereld. Hij heet de engel des afgronds, der onderwereld, de koning van die vijandelijke macht, die vol van den geest van oproer en moord, onder het beeld van sprinkhanen, als van de meest verwoestende landplaag in het Oosten, als het eerste wee werd voorgesteld.
In 1 Cor. 10 : 10 komt ook een verderver voor onder den naam Olothreutes, een gevallen engel, dien God eens als werktuig ter bestraffing der morrende Israëlieten gebruikte. Er wordt echter niet gezegd, dat hij dezelfde als Abaddon zou zijn.
Deze is ook niet de Satan zelf, die niet als een engel, maar als beheerscher der engelen beschreven wordt (Matth. 25 : 41; Openb. 12 : 7). Evenzoo moet Abaddon onderscheiden worden van het kind des verderfs (2 Thess. 2 : 3), van den Antichrist, die uit de menschenwereld voortkomt.
