Naast het zingen als uitdrukking van levensvreugde of als verzetje bij een gezellig samenzijn, geloofde men reeds vroeg in de kracht en werking van rituele liederen, tot op zekere hoogte als versterking van magische rijmpjes en toverspreuken. Jacht- en krijgsgeluk werden hiermee afgedwongen, uitblijvende regenwolken werden gelokt en allerhande ziekten werden verdreven - bij Homerus vinden we bijvoorbeeld liederen om bloed te stelpen.
Tegenwoordig bestrijdt men hoesten en verkoudheid niet meer met geneeskrachtige klanken, maar sporen van oude denkbeelden klinken enigszins door in de waarschuwing om niet aan het begin van de dag te zingen, want evenals door het rondbazuinen van een goed bericht, roept men zo ongeluk over zich af, en we weten dat de vogel die ’s morgens kwinkeleert, ’s avonds prooi is van de kat.Geesten en demonen schijnen de zangkunst op waarde te schatten.
Het gezang der sirenen, koren van gestorvenen met prachtige en veelal melancholieke melodieën van bovennatuurlijke schoonheid, ’s nachts in eenzame kerken te beluisteren, en de stem van Lorelei die verleidelijk over het water klonk.
→Fluiten.
