Verbloemen, mooier doen voorkomen dan het is; verdoezelen met mooie woorden, verbergen.
Met bloem in verbloemen ‘met bloemen bedekken’ wordt ‘stijlbloem’ bedoeld, dus een versiersel in iemands taalgebruik. Mogelijk is de bijbelvertaling van Luther de uiteindelijke herkomst van verbloemd en heeft, analoog daaraan, verbloemen in de latere figuurlijke betekenissen zich ontwikkeld. In de Nederlandse bijbelvertalingen hebben wij het voor het eerst aangetroffen in de Statenvertaling (1637), waar het woord eenmaal voorkomt, in Spreuken 14:9, ‘Elck dwaes sal de schult verbloemen: maer onder de oprechte is goetwillicheyt’. In de NBV staat een heel andere formulering: ‘Wat dwazen verenigt, is hun wangedrag, / oprechten waarderen elkaar’.
Bijbelcitaat: Statenvertaling (1637), Spreuken 14:9. Zie hierboven.
Gebruiksvoorbeeld: De gezichten van de vrijwilligers staan vrolijk, maar niet iedereen kan verbloemen dat het vele werk in combinatie met de hitte afmattend heeft gewerkt. (Meppeler Courant, aug. 1994)
Gebruiksvoorbeeld: Met een aantal kunstgrepen heeft men getracht om de ware stand van zaken te verbloemen. (De Standaard, nov. 1995)
