Verbloemen, mooier doen voorkomen dan het is; verdoezelen met mooie woorden, verbergen. Met bloem in verbloemen ‘met bloemen bedekken’ wordt ‘stijlbloem’ bedoeld, dus een versiersel in iemands taalgebruik. Mogelijk is de bijbelvertaling van Luther de uiteindelijke herkomst van verbloemd en heeft, analoog daaraan, verbloemen in de latere figuurlijke betekenissen zich ontwikkeld. In de Nederlandse bijbelvertalingen hebben wij het voor het eerst aangetroffen in de Statenvertaling (1637), waar het w...

verbloemen - Werkwoord 1. (ov) een onplezierig feit verbergen met schone schijn ♢ Het akkoord kan de verdeeldheid in de partij niet verbloemen. ♢ Hij verbloemde niet langer teleurgesteld te zijn. Woordherkomst Afgeleid van bloem met het voorvoegsel ver- met het achtervoegsel -en.

VERBLOEMEN - (verbloemde, heeft verbloemd), iets onaangenaams, leelijks onder een schoonen schijn verbergen, het bewimpelen, vergoelijken : iemands gedrag, de waarheidverbloemen. VERBLOEMING, v. (-en), het verbloemen, bewimpeling.

zie Bedekken.

(verbloemde, heeft verbloemd), anders voorstellen dan het is: hij sprak zonder iets te –; m.n. iets niet ronduit noemen of zeggen; om gevoeligheden te sparen: iets voor iemand –.