Wat is de betekenis van wrijving?

2024-03-19
Nederlandstalige WikiWoordenboek

Wiktionary (2019)

wrijving

wrijving - Zelfstandignaamwoord 1. is in de natuurkunde het verschijnsel waarbij een weerstandskracht kan ontstaan wanneer twee oppervlakken langs elkaar schuiven, terwijl ze tegen elkaar aan gedrukt worden. Door wrijving ontstaat warmte 2. een klein meningsverschil ...

2024-03-19
Muiswerk Educatief

Muiswerk Educatief (2017)

wrijving

wrijving - zelfstandig naamwoord uitspraak: wrij-ving 1. toestand van kwaad zijn op elkaar ♢ er is altijd wat wrijving tussen de broers 2. het tegen elkaar of langs elkaar heen bewegen ♢ door de...

2024-03-19
Prisma van het weer

Peter Timofeeff (1993)

Wrijving

Alle materialen die langs elkaar heen bewegen met verschillende snelheid en/of richting, ondervinden wrijving van elkaar. In de atmosfeer levert dat, bij luchtlagen met duidelijk verschillende eigenschappen, doorgaans turbulentie of golfbewegingen op. In de wrijvingslaag leidt de wrijving aan het aardoppervlak altijd tot een krimpen van de wind. Ho...

2024-03-19
Encyclopedie voor Zelfstudie

drs. L.A. Beeloo (1981)

wrijving

de weerstand bij het verschuiven van twee vlakken ten opzichte van elkaar (een wiel ten opzichte van zijn as). Deze weerstand remt de beweging. Om de wrijving te verminderen, moeten de vlakken door smeerolie glad worden gemaakt en de glijdende wrijving (de tappan) door een rollende (kogellager) worden vervangen. Een technische toepassing van de gli...

2024-03-19
Frysk Wurdboek (Friesch woordenboek)

Fa. A.J. Osinga (1952)

Wrijving

s., wriuwing.

2024-03-19
Woordenboek Nederlands-Turks

Mehmet Kiriş (2024)

2024-03-19
Groot woordenboek der Nederlandse taal

Van Dale Uitgevers (1950)

Wrijving

v. (-en), 1. het -wrijven ; 2. (nat.) weerstand die optreedt wanneer een voorwerp bewogen wordt ten opzichte van een ander waarmee het over een groter of kleiner deel van zijn oppervlakte in aanraking is: gladde oppervlakken veroorzaken weinig wrijving; door wrijving tegen de lucht worden meteoren gloeiend; slepende en rollende wrijving,...

2024-03-19
De Kleine Winkler Prins

Winkler Prins (1949)

Wrijving

weerstand, die bij het langs elkaar bewegen van twee elkaar aanrakende lichamen ondervonden wordt. Men onderscheidt: glijdende XV. en rollende W.

2024-03-19
Winkler Prins Encyclopedie

E. de Bruyne, G.B.J. Hiltermann en H.R. Hoetink (1947)

WRIJVING

is een kracht, die twee lichamen langs het aanrakingsvlak op elkaar uitoefenen, indien zij met elkaar in contact zijn. Zij tracht een onderlinge beweging te verhinderen. Naast de wrijving zullen de twee lichamen ook een kracht op elkaar uitoefenen, loodrecht op het scheidingsvlak; deze wordt groter, indien men de lichamen op elkaar drukt, ze heet d...

2024-03-19
Verklarend handwoordenboek der Nederlandse taal

M. J. Koenen's (1937)

wrijving

v. wrijvingen (het wrijven, de massage; weerstand bij het wrijven; fig. geschil, onenigheid): er is enige wrijving tussen hen.

2024-03-19
Encyclopedie voor Iedereen

John Kooy (1933)

Wrijving

frictie, weerstand, die ontstaat als twee voorwerpen of lichamen zich te;en of over elkaar bewegen, b.v. assen i/d lagers, wielen over rails, enz. De grootte der w. hangt af v/d aard der lichamen (wrijvingscoëffieiënt) en v/d druk, dien zij op elkaar uitoefenen.

2024-03-19
Katholieke Encyclopaedie

Uitgeverij Joost van den Vondel (1933-1939)

Wrijving

glijdende en rollende. Sleept een lichaam over een ander, dan oefenen zij in het aanrakingsoppervlak een kracht op elkaar uit, waarvan de grootte afhankelijk is van het gewicht of den druk, welken zij op elkaar uitoefenen en van den aard van het oppervlak. Deze kracht noemt men de slepende w.; zij is tegengesteld aan de richting van de beweging. Wa...

2024-03-19
Modern Woordenboek

Jozef Verschueren (1930)

wrijving

('vrijving) v. (en) 1. Eig. het wrijven. 2. Metn. weerstand die men ondervindt bij het wrijven. 3. Metf. geschil, onenigheid,

2024-03-19
Algemeen Technisch woordenboek

H.J. van Eyk (1916)

Wrijving

Ontstaat wanneer twee lichamen zich over elkander bewegen we onderscheiden de glijdende en de rollende wrijving, welke, laatste altijd het kleinste is.

2024-03-19
Oosthoek Encyclopedie

Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)

Wrijving

v. (-en), 1. het wrijven; 2. (natuurkunde), (ook: frictie), weerstand die optreedt wanneer een voorwerp bewogen wordt ten opzichte van een ander waarmee het over een groter of kleiner deel van zijn oppvervlakte in aanraking is(e); 3. (fig.) onenigheid, strubbeling. NATUURKUNDE Glijdende of slepende wrijving treedt op in het aanrakingsvlak van t...

2024-03-19
Oosthoek encyclopedie

Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)

Wrijving

Wrijving - 1) glijdende, bij verschuiving van vaste lichamen t. o. v. elkaar, kan gelijk gesteld worden aan het product van den loodrechten druk, dien de lichamen op elkaar uitoefenen, met een constant, die afhangt van den aard der oppervlakken en de wrijvingscoëfficiënt genoemd wordt. Bij beweging werkt de w. steeds in een richting tegengesteld aa...

2024-03-19
Vivat's Geïllustreerde Encyclopedie

J. Kramer (1908)

Wrijving

tegenstand welke een bewegend lichaam ondervindt doordat het onophoudelijk stuit op de oneffenheden der oppervlakken welke het aanraakt. De belemmering door de W. is des te grooter naarmate de elkander rakende oppervlakken ruwer zijn en de holten en verhevenheden dus beter in elkander kunnen grijpen, m. a. w. de drukking die het eene lichaam tegen...

2024-03-19
Winkler Prins

Anthony Winkler Prins (1870)

Wrijving

Wrijving (frictio) is de weerstand tegen de beweging, zich openbarend bij twee ligchamen, welke met elkander in aanraking zijn. De voornaamste oorzaak der wrijving is gelegen in de oneffenheid der elkander aanrakende oppervlakten, wier hoogten en laagten in elkander grijpen, maar ook in de adhaesie, in de vastheid der kleine verhevenheden, wanneer...