vorm - Zelfstandignaamwoord 1. ruimtelijke begrenzing van een voorwerp ♢ Een stuk land in de vorm van een driehoek. 2. sjabloon of bak waarin iets gegoten of geperst kan worden ♢ Het deeg van de taart werd in de vorm gedaan. 3. (veranderlijke) toes...

vorm - zelfstandig naamwoord 1. uiterlijke gedaante ♢ zijn hoofd heeft de vorm van een ei 1. ik ben niet in vorm [niet in goede geestelijke of lichamelijke conditie] 2. het neem...

Vorm - 'in vorm zijn', 'de vorm hebben': in goede conditie zijn. Van een renner die in een uitzonderlijk goede vorm verkeert zegt men dat hij zijn superdag heeft. Syn.: op scherp staan, op snee zijn. Een neologisme is: in bloedvorm zijn. Vgl. Fr. argot être costo, être gonflé à bloc; Eng. to have a good form.

De vorm is de uiterlijke gedaante van objecten in de ruimte, zowel driedimensionaal (kubus, bol) als getekend in het platte vlak (vierkant, rechthoek, cirkel). De kennis over vormen en hun eigenschappen hoort bij het domein ‘Meten en meetkunde’. Om met vormen te kunnen werken (bijvoorbeeld de klas indelen en objecten een plaats geven) moeten de lee...

vorm: conditie, het in goede of slechte doen zijn.

(de; -en) SP - optimale (lichamelijke en geestelijke) conditie, syn. (Belg.N.) forme: hij was vandaag goed, slecht in vorm. → bloedvorm

Vorm is: 1) (beeldend): het uiterlijk aanzien van een 2,3-dim beeld (2); bij een 3-dim beeld is de vorm tastbaar, bij een 2-dim beeld is de vorm uitsluitend plat; 2) (dans): als er in dans (1) gesproken wordt over vorm dan gaat het over datgene wat zichtbaar of hoorbaar is; zie ook dansvorm; 3) (muziek): de indeling van een lied of een muziekstuk;...

Toetsterm.

Plato’s termen (eidos en idea, ongeveer synoniem) voor zijn Vormen of Ideeën betekenden zowel zichtbare vorm als aard of soort. Plato’s Vormen (vaak aangeduid met een hoofdletter) waren in zekere zin onafhankelijke objecten (vgl. universalia). De objecten die we met onze zintuigen waarnemen beschouwde hij als niet meer dan afschaduwingen van de Ide...

vorm - De omtrek, vorm of kenmerkende configuratie van een object met inbegrip van zijn contouren; de uiterlijke verschijningsvorm of buitenste begrenzing van het object.

Zie drukraam.

m. (-en), 1. de zichtbare uiterlijke verschijning(e): de — van een figuur; (fig.) — geven aan een gedachte, een gevoelen, die in woorden uitdrukken; — aannemen, duidelijker, meer omlijnd worden: de plannen beginnen — aan te nemen; de schone — van een vaas; vormen van kristallen; (van het lichaam) fraaie, volle vormen;...

→ Gestalt, Structuur.

1° (philos.) ➝ Forma (2°); Stof-en-vormleer. 2° (Aesthetica) ➝ Kunst. 3° Muzikale vormen. Evenals in de overige kunsten is in de muziek de vorm een hoogst belangrijke factor voor een harmonisch en gaaf kunstwerk. Vormloosheid wekt onlust op, daar het werk dan als toevallige willekeur wordt ondervonden en onoverzichtelijk is. Evenals...

VORM - m. (-en), uiterlijke gedaante, fatsoen : de aarde heeft den vorm van een sinaasappel; de vorm van een hoed ; — uiterlijk : de verschillende vormen der kristallen ; dieren met plompen, slanken vorm ; planten van uiteenloopenden vorm; — de juiste gestalte die iets hebben moet, de wijze van samenstelling : een contract in den vorm...

zie Figuur.