titel: kampioenschap.

titel - Zelfstandignaamwoord 1. opschrift van een boek of ander document ♢ De titel van dit boek is 'Scheikunde voor de leek'. 2. academische of adellijke aanduiding van een persoon ♢ Hem werd de titel van 'doctor' verleend. titel - Werkwoord 1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van titelen ♢ Ik titel 2. gebiedende wijs van titelen ...

titel - zelfstandig naamwoord uitspraak: ti-tel 1. vetgedrukte regel boven een tekst ♢ welke titel heeft deze tekst? 2. aanduiding die je voor of achter je naam mag zetten ♢ 'jonkheer' en 'ingenieur' zijn titels 3. aanduiding dat je kampioen bent ♢ deze club haalt de wereldtit...

Rechtsverhouding die aan een (eigendoms)overdracht ten grondslag ligt.

Reden, juridische grondslag voor de overdracht

(de; -s) SP - het recht om zich kam pioen te mogen noemen, syn. kampioenschap: hij verdedigde zijn titel met succes.

Titel is de naam van het ambt, de waardigheid of den rang van een persoon. Voorts beteekent titel het opschrift of de naam van een of ander boek, en in regtsgeleerden zin den wettelijken grond, waarop iemand eenig regt wordt toegekend, alsmede het opschrift van een of ander hoofdstuk in de wetboeken.

Titel - m. (-s), opschrift, benaming op de eerste bladzijde van een boek; Fransche (eig. voorhandsche) titel, het verkorte titelblad waarmede een gedrukt boek aanvangt en dat den volledigen hoofdtitel voorafgaat: — opschrift der afdeelingen in een boek, inz. bij rechtsgeleerden; — (fig.) hetene onder zulk een titel gevonden wordt : rechtsgrond; aanspraak; — benaming, aanduidende eene hooge geboorte of een voornamen stand, eerenaam : een titel voeren. TITELTJE, o. (-s).

Titel - 1) toevoeging aan iemands naam (baron, doctor, enz.), waarop men aanspraak heeft op grond van geboorte, stand, ambt of promotie. Zie voor de tegenstelling tusschen titel en praedicaat onder ADEL. 2) Opschrift van een boek of hoofdstuk. 3) Onderdeel van een wetboek. 4) Rechtsgrond, in het bijzonder ten aanzien van bezit. Zoo onderscheidt de wet in art. 2000 B. W. ten opzichte van verjaring bezit krachtens wettigen titel (Lat. justo titulo) en bezit zonder titel. Zie ook art. 2004 B. W. (s...

titel - Namen die worden gegeven aan op zichzelf staande werken, verzamelingen werken of reeksen werken, ongeacht het medium.

titel - m., naam; eernaam; opschrift; afdeeling van een wetboek.

Titel - eerenaam, naam of opschrift van een boek, onderafdeeling van een wetboek ; rechtsgrond.

Etiket, waarnaar inhoud beoordeeld wordt.

m. opschrirt, (ambts)benaming; aanspraak, rechtsgrond, recht om Iets te bezitten, te eisen enz.

Van het Latijnsche titulus = op- of bovenschrift aan het hoofd van een boek, van een hoofdstuk enz, en dat daarvan de stof, den hoofdinhoud te kennen geeft; gewoonlijk: de eerste bladzijde van een boek, vermeldende hoe het boek heet, den naam van den schrijver, en dien van den uitgever. Voorts: benaming, ambts- of eerenaam (bv. doctorstitel). Ook (juridisch), rechtsgrond, grond van het ontstaan van een recht; aanspraak, recht, dat men heeft om iets te bezitten, te eischen enz.

(‘ti:təl) m. (-s; -tje) [Lat. titulus d. i.] I. Eig. naam door iemand of iets gedragen nl. 1. ambts-, erenaam : de van advokaat, doctor; hij kreeg de van veldmaarschalk; een voeren. 2, naam van een heilige enz. waaronder een kerk enz. gewijd is : de nieuwe kerk kreeg de van Maria Middelares. 3. a. naam-, opschrift van een boek enz. : die zegt veel; de van een gedicht, een lezing, een redevoering; voorhandse, Franse -. verkorte, vóór het titelblad geplaatste titel. b. Bepk...

[→Lat. titulus], m. (-s), 1. opschrift van een boek of gedeelte daarvan, van een plaat enz.; courante —, herhaald pagina-opschrift; 2. blad of bladzijde waarop de titel van een geschrift enz. vermeld staat; 3. onderafdeling van een wet of van een hoofdstuk in een wetboek; 4. kwalificatie; (sport) kwalificatie als kampioen; zijn — verdedigen; onder de — van, onder de ben. van, bij wijze van; (gew.) ten — van, bij wijze van; (recht) eigendomsverkrijging onder algemen...