spelling - Zelfstandignaamwoord 1. (taalkunde) de al dan niet vastgelegde manier waarop de woorden van een taal geschreven worden ♢ Het Nederlands heeft, in tegenstelling tot het Engels, een officieel vastgelegde spelling. Woordherkomst Naamwoord van handeling van spellen met het achtervoegsel -ing Synoniemen orthografie, schrijfwijze
A) Begrip Onder spelling (schrijfwijze; orthographie) verstaat men de systematische afbeelding van de klankbegrippen eener taal met behulp van een vast en beperkt stel teekens (letters). Daarom is een phonetische spelling, die zoo veel mogelijk alle klanken tracht weer te geven, in de practijk onbruikbaar, daar men daarvoor veel te veel teekens zou behoeven. Phonetische spelling is dan ook slechts voor wetenschappelijke doeleinden in gebruik, en ook dan nog is het onmogelijk alle klankschakeerin...