Retorica behelst de vaardigheid van het effectief spreken en schrijven, waarbij het doel is om anderen te overtuigen. Retorica kan zowel betrekking hebben op de theorie, de leer van welbespraaktheid, als de praktijk, het overtuigen van anderen. Met name in de politiek heeft men het vaak over retorica of retoriek. De term retorica is afkomstig uit het oude Griekenland en staat vrij vertaald voor welsprekendheid. Hiermee wordt inhoudelijk de vaardigheid om zichzelf staande te houden in een discuss...

Retorica (Lat: redenaarskunst) is in de muziek de kunst om met een muzikaal betoog te overtuigen. In de klassieke oudheid verstond men onder retorica de kunst om met een redevoering in de rechtszaal of bij een politieke bijeenkomst indruk te maken. De Griekse filosoof Aristoteles en Romeinse redenaars als Cicero en Quintilianus beschreven hoe je zo'n toespraak effectief kon opbouwen, hoe woordkeus en stemgebruik de aandacht konden vasthouden en hoe herhaling, pauzes of abrupte overgangen bewegin...

In de Klassieke Oudheid hield men zich bezig met het catalogiseren van alle bijzondere manieren van uitdrukken. Die wetenschap heette ‘retorica’. Eigenlijk betekende dat ‘welsprekendheid’, maar later kreeg het de algemenere betekenis van stijlleer.

Retorica of retoriek is de kunst van het spreken in het openbaar. Met het aanleren van deze kunst aan toekomstige bestuurders en rijke jongelui kwamen de sofisten het Oude Griekenland aan de kost. Het was immers belangrijk om zowel in politiek als rechtspraak overtuigend te kunnen spreken en schrijven. Aristoteles besteedde er aandacht aan in zijn Ars Rhetorica. Ook bij de Romeinen stond de retorica nog in hoog aanzien. Zo zijn er van Cicero heel wat redevoeringen bewaard gebleven.

retorica - zelfstandig naamwoord uitspraak: re-to-ri-ca 1. kunst om goed te spreken in het openbaar ♢ volgens de retorica moet je in de inleiding vertellen waar je het over gaat hebben Zelfstandig naamwoord: re-to-ri-ca de retorica

→: retorika.