Wat is de betekenis van Poseidon?

In de Griekse mythologie was Poseidon een zoon van de Titanen Kronos en Rheia en de broer van oppergod Zeus. Poseidon (Neptunus bij de Romeinen) had een drietand als attribuut. Hiermee kon de onstuimige god water in beroering brengen en rotsen doen splijten. Poseidon was getrouwd met de Nereïde Amphitrite. Uit hun huwelijk werd onder andere Triton...

Poseidon (Lat. neptunus) is de god van de zee en oorspronkelijk ook van de aarde, zoon van Kronos en Rheia. Bij Homeros is hij een jongere broer van Zeus, volgens de meeste auteurs echter een oudere. Zij volgen Hesiodos, die verhaalt hoe Zeus voor verslinding door zijn vader werd behoed en hoe hij ervoor zorgde dat Kronos zijn oudere zusters en bro...

Griekse god van de zee, door de Romeinen Neptunus genoemd. Attribuut: drietand.

Poseidon - Zie: Roei- en zeilvereniging Poseidon.

Poseidon - (Lat.: Neptunus) Beschermgod van de vissers en de zeevaart, beheerser van de zee. Hij was waarschijnlijk oorspronkelijk een landgod, want het paard was hem bijzonder toegewijd. Trouwens, in de tweestrijd met Pallas Athena om de nieuwe stad (Athene) een naarn te geven, deed hij een paard aan de aarde ontspringen (of volgens andere mythen...

Griekse god van de zee en het water. Oorspronkelijk een godheid van een enigszins ander karakter: v.s. was hij de heerser over de waterbronnen in het binnenste van de aarde, v.a. was hij een paardgod. In de Griekse historische tijd werd hij beschouwd als de zoon van Cronus en Rhea, die bij de verdeling van het heelal, de heerschappij kreeg over all...

(Gr. myth.) de god der zee.

(Gr. myth.), god van de zee, zoon van Kronos en Rhea, broeder van Zeus en Hades. Schepper en temmer van het paard. Steeds afgebeeld met een drietand. Bij de Romeinen Neptunus.

(Gr.) m. opperste zeegod.