Het weghalen van klei (voor bedijkingswerken, steenbakkerijen e.d.), veen (turfwinning) of bagger (waterlopenbeheer, grondverbetering) door ontgraving of anderszins. Willekeurig ontgronden kan schade berokkenen aan derden en landschappelijke of planologische bezwaren oproepen.
Om tot een doelmatige afweging van belangen te komen werd op 27 oktober 1965 de Ontgrondingswet aangenomen (Staatsblad 509, effectief 1 september 1971), waarbij betrokkenen worden verplicht bij ontgravingen die een blijvende verandering in het bodemoppervlak aanbrengen, vergunning te vragen aan het Ministerie van Verkeer en Waterstaat (in geval van ontgronding in zee, de grote wateren en de IJsselmeerpolders) of aan het provinciaal bestuur. Aan de vergunning kunnen voorwaarden worden verbonden (schadeloosstelling aan gedupeerden, inrichting van het terrein na de ontgronding e.d.). Beroep op Gedeputeerde Staten en de Kroon is mogelijk (→ aardhaling. → kleiwinning).
