ondeugd - zelfstandig naamwoord uitspraak: on-deugd 1. iemand die stout is ♢ die kleine Lev is een echte ondeugd 2. slechte eigenschap of gewoonte ♢ gulzigheid is een ondeugd Zelfstandig naamwoord: on-deugd de ondeugd de ondeugden Synoniemen deugniet, ra...

ondeugd - Zelfstandignaamwoord 1. slechte gewoonte of handeling ♢ Een gat in de hand is een ondeugd waar velen mee worstelen. 2. iemand -vaak een jonge persoon- die kattenkwaad uithaalt ♢ Die ondeugd heeft het wachtwoord van m'n PC gewijzigd! Woordherkomst antoniem van deugd met het voorvoegsel on- Antoniemen 1 deugd

(Lat. vitium). Gelijk de gestadige beoefening van het zedelijk goede de (verworven) deugd voortbrengt als blijvende innerlijke geneigdheid en vaardigheid daartoe, zoo brengt de herhaalde val in de zonde de ondeugd voort: een vormende hebbelijkheid (habitus) van het vrije-wilsleven, waardoor de mensch op een bepaald punt gereedelijk en als van nature (ook de ondeugd wordt een tweede natuur) tot de zonde neigt. De o. is primair een ontreddering en misvorming van het vrije-wilsleven; maar zij slaat...

Het begrip ondeugd heeft 2 verschillende betekenissen: 1. ondeugd - Ondeugd v. (-en), vaste neiging tot het kwade, eene zedelijk slechte hoedanigheid: huichelarij is eene ondeugd; zedelijke slechtheid in ’t algemeen : hoe velen vallen, voor zij nog weten wat deugd of ondeugd eigenlijk beteekent; — guitigheid: de ondeugd zag hun uit de brutale zwarte kijkers. 2. ondeugd - Ondeugd m. en v. (-en), iemand die ondeugend, schalksch is, alleen tegenover kinderen, meisjes of jonge vrouwen:...

(—en), v./m. (—en), een zedelijk slechte hoedanigheid (e): huichelarij is een —; zedelijke slechtheid in het algemeen; guitigheid: de — straalde uit hun brutale zwarte kijkers; n. v./m., kind of meisje dat ondeugend, schalks is: wacht —, ik zal je krijgen. (E) ETHIEK. Ondeugd was volgens Sokrates gebrek aan het juiste inzicht. Deze intellectualistische opvatting is ook bij de stoïcijnen te vinden, die de gevaren van de verschillende ondeugden op popula...