bn. bw. (-er, -st), niet veel beduidend, weinig beteekenend, door niets opmerking verdienende of belang inboezemende, nietig, beuzelachtig : een onbeduidend persoon; (van ’t gelaat) zonder sprekende trekken, wezenloos, dom: een mooi meisje, maar een onbeduidend gezicht; — klein, teer, tenger, nietig : een klein en onbeduidend figuurtje; — niets belangrijks opleverende, doelloos, nutteloos: hij leidt al een heel onbeduidend leven; — klein, gering, van weinig waarde of be...

onbeduidend - Bijvoeglijk naamwoord 1. weinig te betekenen hebbend ♢ Er was een vrij onbeduidende toename in de economische groei. Woordherkomst Afgeleid van beduidend met het voorvoegsel on-

onbeduidend - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: on-be-dui-dend 1. niet belangrijk ♢ het was een onbeduidend voorval 1. een niet onbeduidend bedrag [aardig groot] 2. klein en nietig ♢ hij rijdt in een onbeduidend autootje 3. zonder sprekende tre...

bn. en bw. (-er, -st), 1. weinig betekenend, door niets de aandacht trekkend of belang inboezemend, nietig, klein of gering: een persoon; bw., wat heeft hij daar gisteren weer zitten te praten!; 2. zonder sprekende trekken, niet opvallend: een niet onknap, maar gezicht; 3. niet talrijk of uitgebreid, meestal in de verbinding: niet -, vrij talrijk, in vrij aanzienlijke mate.