Wat is de betekenis van Kaal?

(1991) (vaak met de toevoeging: als een deur) (stud.) erg dronken; bezopen. Met kaal wordt hier waarschijnlijk bedoeld: beroofd van wat men bezit (in dit geval zijn verstand). Zie ook: knetterkaal*. • (Albert Gillissen & Paul Olden: Het eerste Nederlandse Studentenwoordenboek. 1991) • Kaal: zeer dronken. (Marnix en Marjan v...

kaal - Bijvoeglijk naamwoord 1. zonder of met heel weinig hoofdhaar, veren, bladeren, begroeiing, enzovoort kaal - Werkwoord 1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van kalen ♢ Ik kaal 2. gebiedende wijs van kalen ♢ kaal! 3. (bij inversie)...

kaal - bijvoeglijk naamwoord 1. zonder haar of andere bedekking of aankleding ♢ mijn vader is al helemaal kaal 1. een kale boterham [zonder beleg] 2. een kale boom ...

Kaal - in uitdr. zoals kaal gaan: zich bedrinken (vnl. te Delft), kaal als een deur: heel erg dronken; kaal zijn kan ook blut zijn betekenen.

1. - als een deur,erg dronken. Studentenslang. 2. kale boeren maken; een kale boer slaan; kaleboe- ren,slanguitdr. voor ‘masturberen’. Een kale boeris een onwillekeurige zaadlozing, volgens Van Dale(1992) ook wel een deserteurgenoemd. In 1852 informeerde de Duitse lexicograaf Ja- cob Grimm in een brief aan zijn Nederlandse collega Matthias de Vries...

1. Een kale honneur: sec. 2. Een kale hand: zonder vulling. Uitdrukkingen: kaal zetten; kaal zitten.

bn. en bw. (kaler, -st), 1. (van een schedel) zonder haar, niet meer met haar bedekt of dit gedeeltelijk verloren hebbend: een — hoofd; een kale schedel, knikker, kruin; hij is al helemaal —; — worden, zijn haar verliezen; ook in de zin van: met heel kort haar: zijn hoofd — laten knippen of scheren; van andere lichaamsdelen,...

wil zeggen onbehaard. Naast het k. of onbehaarde, kent men het behaarde bladoppervlak (z. Haar). Soms is het kale bladoppervlak met een waslaagje bedekt, berijpt zoals bij de tulp, het kan ook glimmend zijn zoals bij de klimop: dof zoals bij de anemoon; ruw bij de iep; rimpelig bij de dovenetel en hobbelig bij de sleutelbloem.

adj., keal; — worden, keal wurde, forfearje, blêzje; — worden (v. hoofd) der keal boppe-op wurde, troch it hier hinne waeks(j)e; — hoofd, keale holle, keale plasse, blês; kale heren, skriele hânzen, kealfinken, neakene swellen; oude kale jas, bloat; zo — ...

bn. bw. (kaler, -st), 1. (van de schedel) zonder haar, niet meer met haar bedekt of dit gedeeltelijk verloren hebbend : een kaal hoofd; een kale schedel, knikker, kruin; — ook in de zin van: met heel kort haar: zijn hoofd kaal laten knippen of scheren; — van andere lichaamsdelen, van de huid of het gehele lic...

(Hebr.) zie Kahal.

1 bn. kaler, -st (1 geheel of gedeeltelijk haarloos; 2 kort af geknipt, geschoren; 3 zonder veren; 4 met een onbehaarde huid, naakt; 5 van stoffen: zonder wol, glad en glimmend geworden; 6 bladerloos; 7 van het land: van gewassen ontbloot; 8 v. d. grond enz.: onbegroeid; 9 onbekleed, onbedekt in verschillende opvattingen; 10 beroofd van ’t ge...

De toestand van de huid, vooral van de hoofdhuid, wanneer daarop het haar, dat er zich van nature bevindt, niet meer aanwezig is. De Schrift spreekt van een kaalheid, ontstaan doordat het haar uitgevallen is (Leviticus 13 : 40: „als een man zijn hoofdhaar zal uitgevallen zijn, hij is kaal, zie hij is rein”). Maar ook is sprake van het z...

KAAL, bn. bw. (kaler, -st), haarloos, onbehaard, geschoren, of kort geknipt: een kaal hoofd; — kaal worden, zijn haar verliezen; plant met kalen stengel; — (van vogels) zonder vederen: die jonge vogels zijn nog kaal; — (van planten) zonder bladeren : een kale boom; de rupsen hebben de besseboompjes kaal gevreten; — (ook v...

zie Burgwal, zie Bloot.

b.n. - Ontbloot. Een kale ra (een ra zonder zeilen). Een kale boeg (een boeg zonder ankers), enz.