Wat is de betekenis van Biecht?

biecht - Zelfstandignaamwoord 1. de erkenning van zonden aan een geestelijke ♢ De biecht is één van de zeven sacramenten van de Katholieke Kerk. biecht - Werkwoord 1. enkelvoud tegenwoordige tijd van biechten 2. gebiedenwijs van biechten

biecht - zelfstandig naamwoord 1. het bekennen van je zonden aan een priester ♢ tijdens de biecht vertelde hij wat hij gedaan had 1. iemand de biecht afnemen [hem uithoren] 2. b...

- uit de biechtklappen, uit de school klappen, vertellen wat men geheim moet houden. Ze beseffen erg goed dat de consequenties verregaand kunnen zijn als ze uit de biecht klappen. - DM, 06-03-2003.

sacrament van boetvaardigheid, omvattende: een bekering tot God (gewetensonderzoek, berouw, goed voornemen), belijdenis van ten minste de doodzonden, absolutie door de priester, vervullen van de opgelegde boete. De priester mag het biechtgeheim onder geen enkele voorwaarde verbreken.

Het sacrament, waarin de zonden, die na het Doopsel gedaan zijn, door de priesterlijke macht vergeven worden. De biecht is door Christus ingesteld op den dag Zijner Verrijzenis, toen Hij tot Zijn apostelen zeide: „Ontvangt den H. Geest; wier zonden gij zult vergeven, hun zijn zij vergeven; en wier zonden gij zult houden, hun zijn ze gehouden&...

Vergeving voor zondaren is de blijde boodschap in de volheid der tijden. De buitenstaander moge zich over deze pretentie ergeren: toch hééft de Mensenzoon „macht om op aarde zonden te vergeven” (Marc. 2 : 10) uit kracht van zijn kruisdood. Van zijn Geest vervuld zet de Kerk deze verkondiging door in het besef, dat „i...

s., bycht, jecht.

v. (-en), (R.-K.) 1. één der zeven sacramenten, in substantie de berouwvolle belijdenis van zonden aan een geestelijke, meestal vóór de H. Communie : de biecht horen ; iem. de biecht afnemen; de biecht bestaat uit het berouw over bedreven zonden, de belijdenis der zonden, de vergiffenis door de priester, en de voldoening...

oudhoogduits bigiht, betekent in het algemeen belijdenis. In het bijzonder wordt het woord in de R.K. Kerk gebruikt voor de sacramentele zondenbelijdenis, één van de elementen van het sacrament, dat in het Latijn Sacramentum poenitentiae (sacrament van boete) heet. Later heeft men ongelukkigerwijze met dit woord biecht h...

v. biechten (1 R.-K. sacrament ter vergiffenis van bedreven zonden; 2 belijdenis der zonden; de te belijden of beleden zonden): 1. het sacrament der biecht; 2. volle aflaat na biecht en H. Communie op de gewone voorwaarden; te biecht gaan, biechten; biecht horen, van den priester; biecht spreken, van de(n) biechteling(e); zegsw. fig. iem. de biecht...

een der zeven sacramenten der R..K. Kerk, waarin men i/e volgens bepaalde voorschriften ingericliten b.stoel ai of met a/d hand v/e b.-spiegel (een lijst v. zonden) zijn zonden belijdt a/d priester, die, gekleed i/e paarse b.stool krachtens de hem door God verleende macht de berouwde zonden na belijdenis vergeeft en zich zelfs tegenover de justitie...

Biecht - Dit woord beteekent bekentenis; zoo beduidt het eigenlijk de zondenbelijdenis (confessio), een deel van het verzoeningssacrament. Het Nederlandsch spraakgebruik heeft dit woord op het gansche sacrament overgebracht. Christus heeft aan zijn Kerk de macht gegeven om alle zonden (ook de zoogenoemde → onvergeeflijke) kwijt te schelden; ze is b...

(bi:cht) v. (–en) [Ouddui. bijehan d. i. bi, ja + jehan, zeggen, bekennen, belijden] 1. Kat. een der zeven sakramenten, waarin men zijn zonden aan de priester belijdt om er vergiffenis van te bekomen : te – gaan; zijn – spreken; de priester hoort biecht; iemand de – afnemen, iemands biecht horen of iemand ernstig vermanen; u...

betekent in het algemeen bekentenis of belijdenis van schuld, maar wordt in de kerkelijke taal gewoonlijk gebruikt in de betekenis van oorbiecht, d.w.z. die belijdenis van zonden, die o.a. de lidmaten van de Rooms-Katholieke kerk voor den priester moeten afleggen om de sacramentele kwijtschelding van zonden (absolutie) te ontvangen. Zij is een der...

Ook wel „oorbiecht” genoemd, omdat zij in het geheim aan het oor van den priester geschiedt. De biecht is bij de Roomsche kerk een van de zeven sacramenten, waardoor de geloovige voor de na den doop begane zonden regelmatig vergeving ontvangt vanwege de kerk van Christus door den priester. Een Schriftuurlijke grondslag ontbreekt, want J...

v./m. (-en), 1. in de Rooms-Katholieke Kerk: een van de zeven sacramenten, in substantie de berouwvolle belijdenis van zonden aan een geestelijke : biecht horen; de biecht afnemen; de biecht bestaat uit het berouw over bedreven zonden, de belijdenis van de zonden, de vergiffenis door de priester, en de voldoening; generale biecht, het belijden van...

Biecht - (Lat. confessio) of Oorbiecht (Lat. confessio auricularis), in de R.-Katholieke kerk een der zeven H. Sacramenten; „de B. is in de N.W. niets anders dan de belijdenis der zonden, die door den zondaar voor den daartoe gemachtigden priester wordt afgelegd, met het inzicht om door de macht der sleutels, welke Jezus Christus aan zijn Kerk heef...

van 't Ohd. bi-jehau, waarin jehan (Os. gehan, Mnl. jehen) bet. zeggen, verklaren, belijden. Van dit jehen werd jicht gevormd (evenals bijv. van sehen of zien 't znw. zicht). Biecht is dus oorspr. bi-jicht, d.i. belijdenis, bekentenis.

(lat. confessio) of Oorbiecht (lat. confessio auricularis) In de R.-katholieke kerk een der zeven H. Sacramenten; „de B. is in de N. W. niets anders dan de belijdenis der zonden, die door den zondaar voor den daartoe gemachtigden priester wordt afgelegd, met het inzicht om door de macht der sleutels, welke Jesus Christus aan zijn Kerk heeft t...

BIECHT, v. (-en), (R.-K.) belijdenis van zonden aan een geestelijke, meestal vóór de H. Communie; berouwvolle belijdenis van zonden; openhartige bekentenis; — de biecht bestaat uit het berouw over bedreven zonden, de belijdenis der zonden, de vergiffenis door den priester, en de voldoening; de generale biecht, als men de zonden...