Aanleggen van dijken ter bescherming van gronden tegen overstromen door het buitenwater, meestal uit een oogpunt van landaanwinning. Uiteraard komen in hoofdzaak alleen zeekleipolders door bedijking tot stand. Algemeen wordt thans aangenomen dat voor het jaar 1000 geen volwaardige zeedijken in zuidwest Nederland zijn aangelegd. In Zeeland zijn sind...

(bedijkte, heeft bedijkt), 1. met dijken omringen: laaggelegen land, slikgronden, een polder bedijken; 2. met een dijk afsluiten, met het doel droog te maken of in te polderen: een golf, een zeeboezem bedijken; 3. dijken leggen langs: een rivier bedijken.

Met een dijk omringen of afsluiten van: a. aanwassen, opwassen of andere buitendijkse gronden (z. Landaanwinning); b. reeds binnen de zee- of rivierwaterkering gelegen gronden, die tot dusver boezemland geweest zijn; c. veenplassen, meren of diepere gedeelten van de zee met de bedoeling deze droog te malen en een droogmakerij te vormen. Heeft mee...

v., bidykje, yndykje.

(bedijkte, heeft bedijkt), 1. met dijken omringen: laag gelegen land, stikgronden, een polder bedijken; 2. met een dijk afsluiten, met het doel om droog te maken of in te polderen: een golf, een zeeboezem bedijken ; 3. dijken leggen langs : een rivier bedijken.

betekent met een dijk tegen water van buiten beschermen. Men gaat over tot het bedijken van: 1. gorzen, schorren of kwelders, zgn. nieuwe gronden, langs de benedenrivieren, zeeboezems en wadden, wanneer zij daartoe rijp zijn, d.w.z. in het algemeen tot de hoogte van dagelijks hoog water aangewassen of opgeslikt zijn en dan hoog genoeg liggen, dat n...

bedijkte, h. bedijkt (met een dijk of dijken omgeven, een dijk of dijken langs iets leggen): een streek lands bedijken, een meer bedijken en droogmalen.

Bedijken, - met een of meer dijken omringen, teneinde het ombloten land onafhankel. te maken van den buitenwaterstand. Zie BEDIJKING.

BEDIJKEN, (bedijkte, heeft bedijkt), met dijken omringen laag gelegen land, slikgronden, een polder bedijken; — met een dijk afsluiten, met het doel om droog te maken of in te polderen een golf, een zeeboezem bedijken; — dijken erlangs leggen eene rivier bedijken. BEDIJKER, m. (-s), iem. die land wint door bedijking.