Wat is de betekenis van ban?

Ban

ban - zelfstandig naamwoord 1. ergens sterk door geboeid zijn ♢ hij is helemaal in de ban van Harry Potter 1. in de ban doen [besluiten dat hij geen lid van de kerk meer mag zijn] Zelfstandig naam...

Ban - Rotterdamse haventerm voor ploeg.

Vogelvrijverklaring van een persoon.

uitstoting (excommunicatie) uit de joodse gemeenschap, als oordeel vaak uitgesproken door een gerechtshof, meestal op grond van doelbewuste afwijkingen in leven en leer van het jodendom. Excommunicatie werd ook toegepast binnen sectarische groeperingen in het jodendom, zoals de (Esseense) gemeente in Qumran, wanneer men zich niet strict aan sommige...

In de Middeleeuwen kwam de eed by den ban ‘op straffe van de ban’ voor. Deze eedformule werd tot een uitroep van verbazing enz. Men nam verbanning als onderpand voor de waarheid.

I [VLat. bannum = proclamatie, afkondiging] 1 banvloek, spec. kerkelijke banvloek, uitstoting uit de gemeenschap; 2 afkondiging (bijv. van aanstaand huwelijk), huwelijksban; 3 (gesch.) oproep van 's konings vazallen voor mil. dienst; ook: de opgeroepen troepen (thans nog mil.: de...

Ban, 1. Straf die zowel door de wereldlijke als door de kerkelijke overheid kon worden opgelegd. De wereldlijke ban hield in dat iemand buiten de gemeenschap werd geplaatst, bijvoorbeeld door hem of haar vogelvrij te verklaren of te verbannen. De kerkelijke ban betekende uitsluiting uit de kerkelijke gemeenschap, te weten excommunicatie (één persoo...

kerkelijke straf; betovering; Slavische landvoogd (gesch.); rechtsgebied (gesch.)