Een benchmark is een objectieve maatstaf waarmee men het rendement van een beleggingsfonds kan vergelijken. Op basis van een benchmark kan op deze manier worden bepaald of een beleggingsfonds goed heeft gepresteerd of juist niet.
Binnen de financiële wereld, en met name het vermogensbeheer, gebruikt men vaak de term benchmark om naar een objectieve maatstaf te verwijzen. Deze maatstaf kan op verschillende manieren worden vastgesteld, vaak wordt voor het vaststellen van een benchmark een voorname aandelenindex gebruikt. Een voorbeeld van een veelgebruikt benchmark in de Verenigde Staten is de zogenaamde Standard & Poor’s 500 index, waarin de ontwikkelingen van de 500 grootste bedrijven van de VS worden bijgehouden. In Nederland wordt in veel gevallen een benchmark vastgesteld op basis van de AEX-index (Amsterdam Exchange Index).
In de praktijk kan men verschillende vormen van een benchmark tegen komen. Een benchmark voor een onderneming kan bijvoorbeeld een positief rendement van 3% zijn. Wanneer het beleggingsfonds een rendement van 2% heeft, heeft het niet voldaan aan het benchmark. Een benchmark kan bijvoorbeeld ook een negatief rendement van 2% zijn. Wanneer het beleggingsfonds een negatief rendement heeft van 1%, heeft het wel aan de benchmark voldaan.
