Lat.>: communicare = mededelen, delen in iets, te kennen geven, kennisgeven.
Gedragswijze(n) o.a. gebarentaal waardoor mensen met elkaar contact hebben en elkaar begrijpen, zonder gesproken taal, ook wel (→) lichaamstaal genoemd.
a. Bij intermenselijk verkeer speelt de non-verbale communicatie of lichaamstaal een belangrijke rol òf als ondersteuning van het gesproken woord èn/of als vervanging ervan. Dit geschiedt zowel bewust als onbewust door gebaren, mimiek en lichaamshouding.
b. Auditief-gehandicapten of doven maken bewust gebruik van (→) non- verbale uitingsmogelijkheden als vervanging van de gesproken (orale) taal, zoals o.a. gebarentaal en vingeralfabet.
c. Mimespelers maken bewust gebruik van non-verbale lichaamstaal.
Literatuur
- Etienne Decroux, Paroles sur le mime, 1963• Gerard Draaisma, Geduld a.u.b.; (een jaar werken met doven en theater) 1984, [scriptie HKU Utrecht]
- Sabine Eijsenring, Knoop dat maar eens goed in je ogen (over spel met dove kinderen), 1983 (scriptie HKU, Utrecht)
- Julius Fast, De taal van het lichaam, 1971
