Gr.> Mimeomai = nabootsen.
- gebarenspel
- autonome kunstdiscipline, waarbij door puur lichamelijke houdingen, gebaren en bewegingen essentiële zaken, ideeën en gewaarwordingen worden uitgebeeld, ook wel de "kunst van de stilte" genoemd
- bewegingstheater
Pionier en grondlegger van deze specifieke bewegingskunst is Etienne Decroux (1898-1991) zelf leerling van een van de invloedrijkste Franse toneelleiders Jacques Copeau (1879-1949) en leraar van o.a. de acteur Jean Louis Barrault (1900 - ...) en de mime-speler Marcel Marceau, en in Nederland Frits Vogels en Wil Spoor.
Sinds 1923 ontwikkelde hij een nieuw systeem van bewegingsarticulaties (codification d’un nouveau solfège d’art gestuel), die zich welbewust onderscheidt van de actie in het toneelspel, de dans, de clownerie en zelfs van de actie in de → pantomime. Hij doet hierbij ook nadrukkelijk afstand van de gelaatsexpressie. De ‘mime corporel’ in Decroux heeft een belangrijke vernieuwing in het theater gebracht.
Literatuur
- Jean-Louis Barrault, Souvenirs pour demain, 1972
- Rose Bruford, Teaching Mime, 1969
- Etienne Decroux, Paroles sur le mime, 1963
- Amos de Haas en Frits Vogels, Mime handboek , 1994
- Marcel Hoste, Aperitief tot de mime, 1967
- Erik Vos, In de arena; toneelherinneringen, Amsterdam 1999
