(periode in Frankrijk tijdens het regentschap van de hertog van Orléans voor de minderjarige Lodewijk XV, van 1715 1723), benaming voor een vooral voor de decoratieve kunst geldende stijl in Frankrijk tussen 1715 en 1730. Men ziet de stijl vooral als overgang tussen Louis XIV en Louis XV: de strengheid en strakheid maken plaats voor de gebogen lijn.
In het interieur smelten de verschillende onderdelen (deuren, ramen, panelen, plafond) samen tot één totale compositie: men streeft meer naar overgangen dan naar tegenstellingen. In de meubels verdwijnen de kruisverbindingen tussen de poten, de contouren worden meer en meer gebogen, het hout aan rugleuningen verschijnt onbedekt en er bestaat een sterke voorkeur voor laden, waaraan o.a. de commode haar ontstaan te danken heeft. De zware krullen uit de hoogbarok worden opgelost tot een fijner, vluchtiger lijnenspel. De chinoiserie verschijnt in de vlakdecoratie. Het massieve ebbehout maakt plaats voor marqueterie van exotische houtsoorten als palissander, rozehoul, citroenhout enz. Nieuwe siermotieven zijn: fabeldieren (draken, chimaera’s) en de espagnolet (mascaron van vrouwenhoofd met palmetvormige diadeem).
