Het gebruik van snuif komt in Engeland met het begin van de 18de eeuw in zwang. Onder de talrijke vormen treft men vele aan die ook in andere landen bekend zijn en die ook in kwalitatief opzicht de toets der vergelijking glansrijk doorstaan.
In het bewerken en polijsten van stenen en halfedelstenen toonden de Engelsen zich ware meesters. Naar Frans gebruik worden ook hier meestertekens gevoerd, doch minder consequent dan in Frankrijk. Over de makers van snuifdozen is weinig bekend; gouden dozen zijn zelden gesigneerd en de zilveren bevatten weliswaar de gebruikelijke keuren, maar deze zijn door slijtage vaak onleesbaar, geworden. Tussen 1714 en 1760 waren gouden snuifdozen meestal ovaal van vorm en versierd met mythologische motieven; na 1720 werd in het deksel ook vaak een miniatuur gevat. In de periode 1760 1815 waren de snuifdozen meestal rechthoekig van vorm. De Franse invloed blijkt uit de emaildecoratie en de reliëfs in goud van verschillende kleuren (or à quatre couleurs).
Zilveren dozen zijn doorgaans ovaal, met vergulde binnenkant, gegraveerd met wapens, cijfers of monogrammen, in de traditie van de tabaksdozen. Na 1750 komt zilver vaak voor in combinatie met schildpad, parelmoer of agaat; veel dozen krijgen de wonderlijkste fantasievormen, zoals dierfiguren, schoeisel, gebruiksvoorwerpen of meubelvormen. In de 19de eeuw werd Birmingham het centrum van zilveren en gouden snuifdozen. De dozen uit deze tijd zijn langwerpig, met omgefelsde randen en versierd met guillochis. Na 1830 worden zilveren snuifdozen vaak versierd met afbeeldingen in reliëf van gebouwen.
