Displaced persons is de Engelse term voor ontheemden: vluchtelingen binnen de grenzen van het eigen land. Voorheen was displaced persons (DP's) ook een aanduiding van degenen die rond de Tweede Wereldoorlog gevlucht of verdreven waren uit hun eigen land.
In Europa waren er aan het einde van de oorlog zo'n 8 miljoen DP's, onder wie vluchtelingen uit de Spaanse burgeroorlog, de door de Sovjet-Unie bezette gebieden in Oost-Europa, joodse overlevenden van de concentratiekampen en Duitse oorlogsvluchtelingen. Voor hen zette o.m. Fridtjof Nansen zich in. Ook de vluchtelingen uit Tsjecho-Slowakije (1948, 1968) en Hongarije (1956) werden nog DP's genoemd. Later zijn echter de termen vluchtelingen en asielzoekers in zwang gekomen.
Nu is internally displaced persons de internationale benaming voor ontheemden, mensen die voor vervolging of natuurgeweld zijn gevlucht naar plaatsen binnen de grenzen van hun land. Ontheemden vallen niet automatisch binnen het werkterrein van de UNHCR en kunnen over het algemeen veel minder op internationale bescherming en hulp rekenen dan degenen die over landsgrenzen zijn gevlucht. Van de 20 miljoen mensen die de UNHCR in 2006 bescherming bood, waren 6,6 miljoen mensen binnenlands ontheemden. De VN heeft een speciale rapporteur voor ontheemden, een functie die onder meer is vervuld door Francis Deng.
Het aantal ontheemden (vluchtelingen binnen de eigen landsgrenzen) is wereldwijd veel groter dan het aantal buitenlandse vluchtelingen: het gaat om 25 tot 30 miljoen mensen, vooral in de Hoorn van Afrika, Zuidelijk Afrika, Zuidoost-Azië en Midden-Amerika.
In de Nederlandse asielprocedure zijn displaced persons degenen die niet voor individueel gerichte politieke vervolging maar bijvoorbeeld voor een oorlog zijn gevlucht. Een beslissing over hun verblijfsstatus kan gedurende een jaar worden opgeschort; zij vallen dan onder het 'besluitmoratorium'.
