Door kneuzen en stoten van aardappelen kunnen zich in het vlees onder de stootplekken donkere (blauw tot zwarte) vlekjes vormen; dit treedt voorn. op nadat de aardappelen reeds enige tijd zijn bewaard en vooral bij slap geworden knollen. Een goede kali-voorziening kan het optreden van s. meestal beperken.
Bij ernstig kaligebrek kan soms reeds kort na het rooien blauw (z.g. kaliblauw) optreden. Hierbij ontstaan de verkleuringen in het vlees, vooral aan het naveleinde. De gevoeligheid voor s. is niet alleen afhankelijk van de grond (bemesting), maar ook van het ras. Rassen met een hoog zetmeelgehalte (o.a. Noordeling, Libertas en Rode Star) zijn meestal gevoeliger dan die met lage gehalten. Het blauw woorden berust op oxidatie van (in zwak zuur oplosbare) tyrosine en O-dihydroxybenzeen tot het zwart gekleurde melanine.
Om het optreden van blauw te beperken, dient het stoten en vallen van aardappelen te worden vermeden. Het aanbrengen van rubberbekleding op de gevaarlijke plaatsen van de rooi- en sorteermachines is aan te bevelen.