Bij het analyseren van veevoeders wordt het ruweiwitgehalte bepaald door het Ngehalte (Kjeldahl-methode) te vermenigvuldigen met de internationale eiwitfactor 6,25. Het r. is nog te verdelen in werkelijk eiwit en de amiden.
Aanvankelijk werd in de veevoeding uitsluitend gewerkt met werkelijk eiwit (we, naderhand is gevonden dat ook de andere N-houdende stoffen (amiden) een zekere eiwitwaarde hebben. In de Scandinavische landen houdt men nog vast aan het werkelijke eiwit. In de Angelsaksische landen worden de amiden voor de helft gerekend: proteïne-equivalent (gemiddelde van vre en vwe).