is de gedroogde bas van Piper nigruni L.. Aan de vruchtaren worden de bessen ongelijk rijp.
Het tijdstip van oogsten verschilt naargelang men zwarte of witte p. wil bereiden. Voor zw. p. plukt men de aren, zodra de eerste groene korrels geel worden. Men hoopt ze op en laat ze enige dagen broeien, om zwart te worden; daarna spreidt men ze uit en droogt ze in de zon (zelden kunstmatig). Door treden met de voeten maakt men de korrels vrij en door zeven en wannen zuivert men ze van stelen, enz. Verpakking in zakken van ca 60 kg. Voor w.p. plukt men de aren met rijpe, rode bessen.
Ter voorkoming van verlies door afval moet men liefst om de 3 weken de tuin rondgaan; de gehele oogst duurt 4 maanden. De bessen worden in zakken 1 of 2 weken in - liefst stromend - water geroot; daarna kan de schil door wrijven of treden worden verwijderd. de gladde, witte kernen worden gewassen en zo snel mogelijk in de zon of kunstmatig gedroogd tot glashard. Verpakking in zakken van 70-80 kg.Op Sumatra bereidt de bevolking steeds zw. p.; de Chinezen op Bangka en op Borneo vrijwel uitsluitend w.p. 100 kg bes leveren 36 kg zw. of 24 kg w.p.; dit komt uit in de prijs. Men kan van zw.p. witte maken door mechanisch afslijpen, of door langdurig weken in kalkmelk; zo wordt zw. Atjeh-p. tot w. Penang-p. verwerkt. Vrijwel de gehele oogst wordt uitgevoerd; de bevolking gebruikt tjabé rawit Capsicum fruescens L.). Vóór de oorlog leverde Indon. 80% van de werelduitvoer; hiervan de Lampongs ¾ en Bangka ⅙ . Gedurende de 2e wereldoorlog is deze export grotendeels verloren gegaan aan India.