1.(dierk.) De m. is blauwachtig bruin van kleur en opgebouwd uit een fijn netwerk van bindweefsel, waartussen zich het orgaanweefsel (de miltpulpa) bevindt. Hoewel de betekenis, die de m. voor het organisme heeft, nog niet geheel bekend is, moet zij tot het bloed- en lymphvatenstelsel gerekend worden.
Zij is functioneel nauw met dit stelsel verbonden. Zij draagt nl. tot de bloedvorming bij, maar heeft ook een bloedvernietigende functie. Daarnaast kan zij grote hoeveelheden bloed opnemen en in reserve houden om het b.v. bij een grote inspanning weer in de circulatie uit te storten.2.(volksk.) Veel verspreid is de mening, dat een pasgeboren veulen de m. in de bek heeft en dat men die moet wegnemen. Dan wordt het veulen een harddraver. Dit veulenbroodje (Lat. hippomanes), een vormsel tot ca 1 dm lang, is natuurlijk geen m.. doch een uitstulping van het binnenvlak van de vruchtvliezen. Het komt ook niet altijd voor (en soms is er meer dan een veulenbroodje). Het bevindt zich ook niet in de bek van het veulen, maar zweeft los in het vruchtwater. Vanouds hechtte men er veel betekenis aan, omdat het zo wonderlijk leek. Men bewaarde het als middel tegen vallende ziekte en men bereidde er een minnedrank van.
Ook in België bekend. Bij de geboorte wordt er zorgvuldig naar de m. gezocht. Mocht het veulen het inslikken dan zou het geen goed paard worden, want bij het lopen zwelt de milt. De knecht die het eerst de m. vindt krijgt een beloning in geld: de m. wordt boven de staldeur gespijkerd of ver weggeworpen.