zijn bacteriën, die ijzerverbindingen aantasten en oxyderen. Het ijzer wordt neergeslagen als ijzerhydroxyde (Fe(OH)3).
Het verzamelt zich in deze vorm in de schede of slijmlaag, die het bacterie-lichaam omgeeft. In water, waarin ij. leven, kunnen door bezinken van dode bacteriën dikke ijzerhoudende lagen worden afgezet. Tot deze groep behoren bacteriën van zeer uiteenlopende soorten. Bekende soorten zijn: Leptothrix ochracea, Gallionella ferruginea, Spirophyllum ferrugineum, Crenothrix polyspora, Cladothrix dichotoma, Colnothrix fusca, Siderocapsa treubii.In pijpleidingen kunnen de ij. aanleiding geven tot verstoppingen. Zelfs wanneer het water slechts een uiterst geringe hoeveelheid ijzer bevat (b.v. 1 deel ijzer op l millioen delen water) kan er op den duur een belangrijke hoeveelheid ijzerhydroxyde neerslaan. De groei en de daarop volgende afsterving van deze bacteriën geeft een verhoging van het organisch3-stof-gehalte, waardoor het water totaal ongeschikt voor drinkwater kan worden.
Het is bewezen dat verschillende ij. ook anorganische ijzerverbindingen kunnen oxyderen. De energie, die hierbij ter beschikking komt, gebruiken de ij. voor de assimilatie van koolzuur (z. ook Gley).