Het elektrisch g. van een stof wordt uitgedrukt in een getal, dat aangeeft in welke mate een stof in staat is eleciriciteit te geleiden (z. Geleiding).
Het elektrisch g. is de hoeveelheid elektrische lading, welke per eenheid van tijd door een eenheid van oppervlak (loodrecht op de stromingsrichting gelegen) gaat, indien in de stof per eenheid van lengte een eenheid van potentiaal-verschil heerst. Het omgekeerde van het g. wordt soortelijke weerstand genoemd. Het g. van verschillende materialen loopt zeer sterk uiteen. Het is het grootst voor metalen, b.v. 59.000.000 praktische eenheden (ᘯ-1 m-1, z. Eenheden-stelsels) voor koper; het kleinst voor isolatoren, b.v. 2 X 10-12 (2: billioen) praktische eenheden voor glas; deze waarden vormen nog niet eens de uiterste grenzen. Ook allerlei tussengelegen waarden komen voor. Juist deze grote verschillen in g. maken technisch het hanteren en transporteren van electriciteit mogelijk.
Het g. is behalve van de aard van het materiaal nog afhankelijk van de temp. (de opgegeven waarden gelden bij 18oC). Zo neemt b.v. voor metalen het g. met stijgende temp. af, voor waterige oplossingen van elektrolyten en voor vochtige grond toe. Het g. van grond is behalve van de grondsoort en structuur sterk afhankelijk van het vochtgehalte en van de zouten, welke in dit grondvocht zijn opgelost. Het varieert van zeer kleine waarden (minder dan 0.00001 praktische eenheden) bij droge grond tot ongeveer 0,002 praktische eenheden bij vochtige, goed geleidende grond, alles bij normale temp. (ong. 20oC). Voor warmte-g., z. Warmtegeleiding.