is een der oudste opbrengstregelings-methoden van de bosbedrijfsregeling, waarbij men de duurzaamheid in opbrengst van een bosgebied verzekert door óf de oppervlakte óf de houtmassa en de daaraan te verwachten bijgroei gelijkelijk te verdelen over een aantal jaarkappen, overeenkomend met de duur van de omloop.
Men spreekt resp. van vlakte- of massa-d. De vlakte-d. vinden thans alleen nog toepassing voor hakhout- of middelhoutbedrijven met een korte omloopstijd. De massa-delingsmethoden worden nog wel gebruikt voor de eerste opbrengstregeling van oerbossen en verder slechts als een vergelijkingsmaatstaf bij andere methoden van opbrengstregeling.